پروازهای طولانی چه تاثیری بر سلامتی شما می گذارد؟
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۵۱۹۱۳
در حال حاضر طولانیترین پرواز تجاری جهان هفده ساعت و نیم طول میکشد. اوکلند نیوزلند را به دوحه قطر متصل میکند و تنها در ماه فوریه معرفی شد. با این حال احتمالا زمان زیادی طول نخواهد کشید تا این رکورد غصب شود. پروازهای نوزده ساعته از سنگاپور به نیویورک و سفرهای بیست ساعته از سیدنی به لندن انتظار میرود به زودی به این مبارزه بپیوندند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این پروازهای طولانی مدت کارآمدتر و از نظر اقتصادی مقرون به صرفهتر میشوند، اما آیا نقطهای وجود دارد که یک پرواز فوق طولانی به یک خطر برای سلامت عمومی تبدیل شود؟
فانانسی آنزالون، پزشک هوافضا و رئیس سابق انجمن پزشکی هوافضای آمریکا گفت: هنگامی که به یک پرواز طولانی مدت میروید، چیزهای زیادی وجود دارد که باید نگران آنها باشید. ساعتها نشستن در یک صندلی تنگ این نیست که فقط ناخوشایند باشد، بلکه میتواند منجر به ترومبوز ورید عمقی شود، زمانی که لختههای خون در پاها به دلیل جریان خون ضعیف ایجاد میشود. هرچه بیشتر حرکت نکنید، خطر شما بیشتر است. در بدترین حالت، لخته میتواند آزاد شده و در ریهها مستقر شود. خوشبختانه این نادر است و شما میتوانید با بلند شدن و راه رفتن در اطراف یا خم کردن پاهای خود، خطر را کاهش دهید.
آنزالون گفت: مسافران واقعا باید به فکر بیدار شدن بین سه تا چهار ساعت و قدم زدن در اطراف باشند، اما نشستن روی صندلی و پمپاژ پاهای خود (فشار دادن پاشنهها و بالا رفتن با انگشتان پا) میتواند تفاوت بزرگی در جلوگیری از ایجاد ترومبوز وریدی، ایجاد کند؛ همچنین به هیدراته ماندن کمک میکند. از نوشیدنیهایی که به احتمال زیاد در پرواز به آنها دست مییابید اجتناب کنید. نوشابهها، مشروبات الکلی و قهوه همگی ادرارآور هستند، به این معنی که باعث ادرار بیشتر شما میشوند. اگر به مسافت طولانی میروید، توصیه میشود از روز قبل هیدراته کردن را شروع کنید.
هوای فوق خشک در هواپیما میتواند کم آبی را تشدید کند، همچنین غشاهای مخاطی شما را خشک میکند که از به دام انداختن میکروبها جلوگیری میشود که مایه تاسف است، زیرا همیشه احتمال سرماخوردگی یا بدتر از همسفرانتان وجود دارد.
شما باید بیشتر نگران میزهای سینی، حمام و سایر سطوح جمع آوری میکروب که احتمالا با آنها در تماس هستید، باشید. آنها پس از پرواز پاک میشوند، اما توصیه میشود با دستمال مرطوب یا ضدعفونی کننده سفر کنید، در واقع بهتر است تا حد امکان کمتر لمس کنید.
با این حال کار زیادی نمیتوانید در مورد پرتوهای کیهانی انجام دهید. هر بار که مسافری پرواز میکند، در معرض مقدار کمی از تابش فضا قرار میگیرد. استیون بارت، مهندس هوافضا در MIT میگوید: «هرچه زمان بیشتری در هواپیما باشید، در معرض تشعشع بیشتری قرار خواهید گرفت. مسافرانی که بسیار مکرر در پروازهای طولانی مدت پرواز میکنند، به طور بالقوه میتوانند بیش از حد توصیهشده در معرض تابش قرار بگیرند.
نگرانی دیگر این است که فشار هوا در هواپیما نیز کمتر از سطح دریا است. این چندان افراد را آزار نمیدهد. با این حال، هوای رقیق میتواند برای کسانی که مسن هستند یا دارای بیماریهای قلبی یا سایر بیماریها هستند، مشکلاتی ایجاد کند.
حدود نیمی از مشکلات پزشکی که در هواپیما ایجاد میشود، مشکلات قلبی عروقی مانند غش یا سرگیجه است. تخمینها درباره تعداد دفعات اورژانسهای پزشکی حین پرواز توسط افراد متفاوت است، از یک مسافر در ۱۰۰۰۰ تا یک در ۴۰۰۰۰.
برای این بحرانها، هواپیماها مجهز به کیتها و تجهیزات پزشکی مانند دفیبریلاتور هستند. به گفته آنزالون در هر یک از پروازهای طولانیمدت راهی از طریق رادیو برای ارتباط با پزشکانی که در سراسر جهان در دسترس هستد، وجود دارد؛ با این حال تعداد بسیار کمی از خطوط هوایی فرمهایی برای ثبت زمانی که مسافران بیمار میشوند، دارند.
برای اکثریت قریب به اتفاق افراد، حتی طولانیترین پروازها نیز بدون هیچ گونه حادثهای انجام میشود. پرواز عمومی در خطوط هوایی بزرگ بسیار ایمن است.
به گفته کارشناسان، تاثیر اصلی سلامت احتمالا انتشار گازهای گلخانهای است تخمین زده میشود سالانه ۱۶۰۰۰ نفر در جهان به دلیل آلودگی هوای ناشی از هواپیما جان خود را از دست میدهند. این گازهای گلخانهای که با سرطان ریه و بیماری قلبی ریوی مرتبط است، از هواپیماهایی در ارتفاع پرواز و همچنین هواپیماهایی که در میانه برخاستن و فرود هستند، ناشی میشود.
اما پروازهای بسیار طولانی ممکن است در واقع آلودگی مضر کمتری نسبت به مسیرهایی که شامل توقف هستند، ایجاد کنند. از منظر سلامت انسان، پرواز مستقیم بهتر خواهد بود. اگرچه انتشار گازهای گلخانهای در ارتفاع بالا بر سلامت انسان روی زمین تاثیر میگذارد، انتشار گازهای گلخانهای در ارتفاع کم در فرودگاهها هنگام برخاستن و فرود هواپیما و تاکسی همچنان تأایرگذارتر است، زیرا به محل زندگی افراد نزدیکتر هستند.
یکی از ایدههای رادیکالتر برای کاهش آلودگی ناشی از هواپیما، استفاده از هواپیماهای الکتریکی است که در حین پرواز هیچگونه انتشار گازهای گلخانهای منتشر نمیکنند که بعید است طولانیترین پروازها کاندیدای خوبی برای این فناوری باشند. هواپیماهای برقی ممکن است برای بردهای کوتاهتر، شاید تا ۱۰۰۰ مایل یا بیشتر امکانپذیر باشند، اما به نظر میرسد که هواپیماهای برقی به روشی معنادار برای پروازهای دوربرد کمتر کمک کننده باشند، این جایی است که هیچ راه حل آشکار یا واقعی برای آن وجود ندارد.
منبع: popsci
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمانمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: هواپیما مسافربری گازهای گلخانه ای انتشار گاز های گلخانه ای پرواز های طولانی هواپیما ها طولانی مدت پرواز ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۵۱۹۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ویروس کرونا در بدن این مرد هلندی بیش از ۵۰ بار جهش داشت
مورد تاسفبار مرد هلندی که بیش از یک سالونیم به کووید-۱۹ مبتلا بود، در گزارش جدیدی مستند شده است. این مورد با ۶۱۳ روز ابتلا، طولانیترین عفونت کووید است که از آن اطلاع داریم. درواقع این عفونت بهقدری طولانی بود که ویروس فرصت داشت تا در بدن این مرد به واریانت جدیدی تبدیل شود.
به گزارش خبرآنلاین، مرد ۷۲ سالهی هلندی سابقهی سلامتی پیچیدهای داشت. او قبلا برای درمان نوعی سرطان خون، پیوند سلولهای بنیادی انجام داده بود؛ اما بعدها سرطان دیگری بهنام لنفوم بزرگ سلول بی منتشر (DLBL) در او تشخیص داده شد. این مرد در نتیجهی داروهایی که برای درمان بیماری خود مصرف میکرد بهشدت دچار نقص سیستم ایمنی شد؛ به این معنی که مورد جدی ابتلا به کووید-۱۹ همیشه برای او به عنوان خطری بالقوه بهشمار میرفت.
مرد هلندی در فوریهی ۲۰۲۲ به کووید مبتلا شد و با ترکیبی از آنتیبادیهای مونوکلونال و استروئیدها تحت درمان قرار گرفت؛ اما متاسفانه داروها اثر نکردند و عفونت او ماندگار شد. اگرچه این مرد پیش از ابتلا به بیماری چندین دوز واکسن کووید دریافت کرده بود، هیچ شواهدی مبنیبر پاسخ آنتیبادی در بدن او مشاهده نشد.
بیمار برای بیشاز ۶۰۰ روز آلوده به ویروس باقی ماند و مجبور شد چندینبار در بیمارستان بستری شود؛ اما خیلی زود و تنها ۲۱ روز پس از نخستین درمان، علائم جهش ویروس در او مشاهده شد. در ابتدا تعیین توالی نشان داد که ویروس در بدن مرد جهشی پیدا کرده که با سوتروویماب (یکی از داروهایی که بیمار با آن تحت درمان قرار گرفته بود) مرتبط است.
ویروس در بدن بیمار بیش از ۵۰ بار جهش داشتتجزیهوتحلیلهای بیشتر ۲۷ سواب بینی جمعآوریشده بین فوریهی ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳ حکایت از این داشت که ویروس در بدن این مرد بیش از ۵۰ بار جهش داشته است. برخی از این جهشها در پروتئین اسپایک رخ داده بود؛ اتفاقی که نشان میدهد ویروس درحال سازگاری برای فرار از سیستم ایمنی بدن انسان است.
مشکلات سلامتی اساسی در مورد مرد هلندی به این معنی بود که سیستم ایمنی بدن او درواقع هرگز فرصتی برای پاکسازی ویروس نداشت. بستریشدن طولانی مدت در بیمارستان، همراه با نیاز به انجام اقدامات احتیاطی بیشتر برای جلوگیری از آلودهشدن دیگران، کیفیت زندگی مرد را تحتتاثیر قرار داده بود. بهگفتهی تیم پزشکی، هیچ مدرکی وجود ندارد که واریانت جهشیافته در بدن این مرد، افراد دیگری را در جامعه آلوده کرده باشد.
بیمار در ماه اکتبر ۲۰۲۳ و در نتیجهی عود بیماری زمینهای خود از دنیا رفت. تاکنون هیچ موردی مشاهده نشده که تا این حد طولانیمدت دوام آورده باشد و از طرفی عفونتهای پایدار پدیدهی شناختهشدهای هستند که با ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ ارتباط دارند. برخی از تحقیقات اخیر نشان میدهد که از هر ۱۰۰ عفونت، تنها سه مورد ممکن است بیش از یک ماه باقی بماند.
مشکل این است که هرچه ویروس بهمدت طولانیتری در بدن انسان تکثیر شود و تکامل یابد، شانس بیشتری برای ایجاد جهشهای فرار ایمنی وجود دارد. این یکی از تئوریهای مطرحشده در مورد چگونگی پیدایش اومیکرون است. باید توجه داشت که هر گونهی جهشیافته به واریانتی نگرانکننده تبدیل نمیشود؛ اما همچنان مهم است که عفونتهای مداوم تحت نظر قرار گیرند و بیمارانی که از قبل با سایر مسایل پزشکی درگیر بودهاند، بهترین مراقبتهای ممکن را دریافت کنند.
نویسندگان مقاله در بیانیهای میگویند: «مدت زمان عفونت کووید در مورد مرد هلندی بسیار زیاد بود؛ اما عفونتهای طولانیمدت در بیماران دارای نقص ایمنی در مقایسه با عموم افراد جامعه شایعتر است. کار بیشتر تیم ما شامل توصیف گروهی از عفونتهای طولانیمدت بین یک ماه تا دوسال در بیماران نقص ایمنی بستری در بیمارستان بود. بااینحال بهطور کلی عفونتهای طولانیمدت اتفاق نادری است؛ چراکه افراد دارای نقص ایمنی تنها درصد بسیار کمی از کل جمعیت را تشکیل میدهند.»
مورد مرد هلندی در کنفرانس جهانی ESCMID ارائه خواهد شد.